Μιά μικρή ιστορία…..

Ο Κ ίδρωνε μέσα στο αυτοκινητο του αλλά το μυαλό του το θέριζαν παγωμένοι άνεμοι.Τα οικονομικά προβλήματα που τον απασχολούσαν ήταν τον τελευταίο καιρό η αιτία που ήταν
αφηρημένος.Δάνεια,κάρτες,η γυναίκα του που απολύθηκε γύριζαν σαν ανεμοστρόβιλος στο κεφάλι του.Τά ψυχικά του αποθέματα λιγόστευαν επικίνδυνα και δεν μπορούσε να κανει τίποτα γι’αυτό.Έφτασε σπίτι χωρίς να το καταλάβει,η γυναίκα του με την κόρη του έλειπαν στο εξοχικό του πεθερού του,δεν είχε όρεξη να φάει έτσι έπεσε στον καναπέ μαζί με τα προβλήματα του αναπολώντας τα παιδίκα και ανέμελα του χρόνια.
Σκοτάδι…..μιά φωτεινή φιγούρα……ένα πουλί ίσως…..
“Ποιός είσαι;”
“τι είσαι;”
Καμία απάντηση….μόνο μια ηρεμία ανεξήγητη.
O K ξύπνησε απότομα………..ήταν το ίδιο όνειρο….ξάνα…όσο προσπαθούσε να θυμηθεί την φιγούρα τόσο θόλωνε η μνήμη του.Αποφασισε να πάει μια βόλτα μιάς και είχε δροσίσει.Περπάτησε χωρίς προορισμό άρκετή ώρα ώσπου βρέθηκε σε ένα πάρκο,το ήξερε το πάρκο,ήταν μακριά απο το σπίτι του.Κάθισε σε ένα παγκάκι με τους αγκώνες στα γόνατα και το κεφάλι του στηριγμένο στις παλάμες του.Κάρφωσε το βλέμμα του στο πεζοδρόμιο,κόσμος πηγαινοερχότανε,κοίταζε αλλά δεν έβλεπε.Κάποιος έκατσε δίπλα του,το λιγότερο που ήθελε ήταν παρέα.
“Καλησπέρα” είπε ο άγνωστος.
Ο Κ τον κοίταξε χωρίς έκφραση και ξαναγύρισε στην γνωστή του θέση.
“Δεν έχεις και πολλά κέφια σήμερα” αποφάνθηκε ο ξένος.
Ο Κ τον ξανακοίταξε αλλά αυτή τη φορά πρόσεξε το πρόσωπό του,του ήταν οικείο,ανεξήγητα οικείο.Ήταν ένας όμορφος νεαρός με καστανόξανθα μαλλιά και τού προκαλούσε ηρεμία,για δεύτερη φορά σήμερα.
“Έχω προβλήματα” είπε ξερά ο Κ.
“Όλοι έχουν αλλά πρέπει να έχεις πίστη” είπε ο άγνωστος.
“Δεν πιστέυω σε τίποτα πλέον” συνέχισε στον ίδιο τόνο ο Κ.
“Μπορώ να σε βοηθήσω ξέρεις” σφύριξε αδιάφορα ο νεαρός.
“Και πώς ακριβώς θα το κάνεις αυτο;και το κυριότερο…..γιατί θα το κάνεις;”απόρησε ο Κ.
“Αυτο είναι δικό μου πρόβλημα,εσύ απλα πρέπει να συμφωνήσεις σε κάτι” είπε ήρεμα ο ξένος.
“Μα ούτε καν με ρώτησες τι πρόβλημα έχω” είπε νευρικά ο Κ.
“Αυτό δεν είναι το θέμα”είπε ο νεαρός και συνέχισε:”Εάν συμφωνήσουμε θα αλλάξει η ζωή σου προς το καλύτερο,λοιπόν…..τι λες;” είπε ο νεαρός κοιτώντας έντονα τον Κ.
“Και ποιό είναι το αντάλλαγμα;”ρώτησε διστακτικά ο Κ.
“Η Ψυχή σου”απάντησε ανέκφραστα ο άγνωστος.
“Η Ψ…Ψυχή μου;”τραύλισε ο Κ
“Ξανασκέψου το,μόλις φύγεις απο εδώ όλα στη ζωή σου θα αλλάξουν προς το καλύτερο,άλλωστε δεν πιστεύεις σε τίποτα αρα η ψυχή σου δεν εχει προορισμό”απάντησε ο νεος.
“Και πώς…δηλαδή …είσαι ο …..δεν ξέρω…πώς θα γίνει;Πρέπει να υπογράψω με το αίμα μου η κάτι τέτοιο;είπε αφηρημένα ο Κ.
“Φυσικά και όχι,αυτά ειναι για τα μάτια του κόσμου,αρκεί να συμφωνήσεις και όταν όλα είναι όπως πρέπει στη ζωή σου θα  έρθω να επικυρώσω τη συμφωνία”απάντησε απαλά ο άγνωστος.
“Μόνο αυτό”απόρησε ο Κ.
“Μόνο” είπε ο νέος.
Ο Κ σήκωσε το κεφάλι του προς τον ουρανό,είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει,σκέψεις περνούσαν σαν αστραπή απο το μυαλό του μαζί με χιλιάδες ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις.”Συμφωνώ τότε” είπε.Ένα απαλό αεράκι φύσηξε,δροσερό μα πιο πολύ γαλήνιο για τον Κ.Κοίταξε προς τον άγνωστο νεαρό αλλά στο πάγκακι ήταν μόνος.Σηκώθηκε αργά και πήρε τον δρόμο της επιστροφής αναλογιζόμενος αν όλα αυτά που έζησε πριν λίγα λεπτά ήταν όνειρο ή πραγματικότητα.
Πέρασαν χρόνια και η ζωή του Κ ,όπως είπε ο άγνωστος νεαρός, άλλαξε προς το καλύτερο,ο Κ πήρε προαγωγή,η γυναίκα του επέστρεψε στην δουλειά της,ξεχρέωσαν όλα τα δάνεια και τις κάρτες, μάλιστα μια μικρή κληρονομιά αναπάντεχη έβαλε τη ζωή τους σε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο.
Ο Κ όμως όλα αυτά τα χρόνια ζούσε με μια αιωρούμενη απειλή και ένα μόνιμο φόβο…….
Ώσπου ένα βράδυ μετά το δείπνο βγήκε στη βεράντα να απολαύσει ενα ποτήρι κρασί.Έριξε το κεφάλι πίσω και απολάμβανε την όμορφη βραδιά.Ένα απαλό αεράκι χάιδεψε το πρόσωπό του και τότε κατάλαβε.Γύρισε το κεφάλι του και είδε τον άγνωστο νεαρό,ίδιο και απαράλαχτο όπως τότε,να τον κοιτάζει μειλίχια.
“Ήρθες λοιπόν;”είπε ηρεμα
“Ήρθα για την επικύρωση”απάντησε γλυκά ο νέος.
“Σε περίμενα………..κάνε ότι είναι να κάνεις”είπε ο Κ.
“”Πρέπει να απαντήσεις σε μιά ερώτηση.Πιστέυεις;”
“Πιστεύω στον εαυτό μου αλλά πιό πολύ πιστεύω σ’Αυτόν,αλλά θα τηρήσω την συμφωνία και θα σου παραδώσω την Ψυχή μου”είπε με θάρρος ο Κ.
“Τότε μπορώ να φύγω,η συμφωνία επικυρώθηκε……….ξέρεις,δεν μαζεύει ψυχές μόνο ο Αντίπαλος”χαμογέλασε ο νεαρός ενώ σηκώθηκε και προχώρησε πρός τη σκάλα.
“Πες μου τουλάχιστον το όνομά σου”του φώναξε ο Κ.
“Το όνομά μου είναι Σαχιήλ………
Δυο φτερά λευκα άνοιξαν απο την πλάτη του και υψώθηκε στον ουρανό ώσπου έγινε ένα φωτεινό πουλί………..


Σαχιήλ – Κυβερνήτης του πλανήτη Δία, του Πλούτου και της Δικαιοσύνης. Συχνά επικαλείται να προσφέρει στην οικογένεια οικονομική ευημερία και κοινωνική υπόληψη. Είναι Προστάτης του Νόμου και Τιμωρός του Άδικου.
Το διήγημα αυτό γράφτηκε στις 10/10/2010 και αναρτηθηκε για πρωτη φορα στο Μπλόγκ μου 
"Αγαπημένο μου Ημερολόγιο"