Αλεσάντρο Καλιόστρο, ο άνθρωπος του μυστηρίου.

Ένας από τους πιο μυστηριώδεις ανθρώπους των τελευταίων αιώνων είναι ο Αλεσάντρο Καλιόστρο. Ελάχιστοι άνθρωποι –ακόμη και από τους πιο πληροφορημένους- γνωρίζουν πολλά γι’ αυτόν, γιατί ακόμη και τα απλά γεγονότα της ζωής του βρίσκονται υπό αμφισβήτηση.


Το μόνο πράγμα που ξέρουμε με κάποια βεβαιότητα είναι ότι βρήκε τραγικό θάνατο στις φυλακές της Ιεράς Εξέτασης το 1795, ίσως στραγγαλισμένος από τον δεσμοφύλακά του.

Οι γνώμες που υπάρχουν για την ταυτότητά του, τις δυνάμεις του και τα κατορθώματά του είναι τόσες πολλές όσα και τα ερωτηματικά που έχει αφήσει πίσω του: αμέτρητα. Σχηματίζουν όλη την γκάμα των απόψεων που θα μπορούσαν να υπάρχουν.

Από τον Καρλάυλ, που τον αποκαλεί «Αυτοκράτορα των ψευτών και Μεγαλύτερο απατεώνα του κόσμου» μέχρι τον Λιούης Σεπένς που τον ονομάζει «Μια από τις μεγαλύτερες μορφές όλων των εποχών» και τον Δουμά που τον αποκαλεί «Μεγάλο δάσκαλο και απολογητή όλων των αποκρυφιστών».

Όταν ο φιλόσοφος Λαβατέρ, στενός φίλος του Γκαίτε, ζήτησε να συναντήσει τον Καλιόστρο, εκείνος του απάντησε: «Αν η επιστήμη σας είναι μεγαλύτερη από τη δική μου, δεν χρειάζεστε τη γνωριμία μου. Αν η δική μου είναι μεγαλύτερη, δεν χρειάζομαι τη δική σας». Δήλωνε πως εργαζόταν για την αναγέννηση της ανθρωπότητας και αρνιόταν κατηγορηματικά να ικανοποιήσει την ακόρεστη περιέργεια της αριστοκρατίας.

Ο Καλιόστρο υποστήριζε ότι σε ένα ταξίδι του στο Λονδίνο βρήκε σε ένα βιβλιοπωλείο ένα σπάνιο χειρόγραφο με θέμα την αγγλική μαγεία και τα μυστικά του Τεκτονισμού. Υποτίθεται ότι με τη βοήθεια αυτού του χειρογράφου ανακάλυψε στοιχεία που τον βοήθησαν να ανακαλύψει ή να εφεύρει την «Αιγυπτιακή Τελετή», μια πολύπλοκη μυητική τελετουργία που την ακολουθούσε ο θρύλος ότι αυτός που την εφαρμόζει έρχεται σε επαφή με τα μυστικά του σύμπαντος. (Έχει ενδιαφέρων να αναφέρουμε ότι στα Αιγυπτιακά Τυπικά του Καλιόστρο ήταν μυημένος ο πατέρας του ο οποίος τα τελευταία χρόνια της ζωής του παραφρόνησε και τελικά πέθανε από τρομώδες παραλήρημα και ήταν κάτοχος πολλών μυστικών βιβλίων τα οποία δεν αποκλείεται να τα κληρονόμησε ο γιος του).


Ο Καλιόστρο ταξίδεψε σε πολλές πόλεις της Ευρώπης κάνοντας ομιλίες για την Αιγυπτιακή Τελετή στα σαλόνια των αποκρυφιστών, στις τεκτονικές λέσχες, στις στοές αδελφοτήτων, ακόμη και στις βασιλικές Αυλές. Αποκάλυπτε πολλά μυστικά στους ανθρώπους που συμπαθούσε ή στους ισχυρούς που τον ευνοούσαν.

Ένα από αυτά ήταν ότι οι μαθητές των προφητών δεν πεθαίνουν ποτέ, σαν τον Ελισαίο, μεταφέρονται τελικά όπως είναι στον Παράδεισο. Έχουν δώδεκα ζωές και έπειτα από την καθεμιά από αυτές, καίγονται από μια εσωτερική φλόγα κι ανασταίνονται από τη στάχτη τους σαν το Φοίνικα.

Ο Καλιόστρο επίσης άφηνε υπαινιγμούς ότι ήταν 1000 χρόνων. Ισχυριζόταν πως ήταν κόμης, αν και δήλωνε ότι δεν γνώριζε ποιοι ήταν οι γονείς του. Μεγάλωσε στην Αραβία με το όνομα Αχαράτ, και είχε δικά του διαμερίσμτα στο παλάτι του Σεΐχη Σαλαχαγίμ, αργότερα αρχηγό της θρησκείας του Ισλάμ. Έλεγε ότι μετά ταξίδεψε στη Αφρική και την Ασία. Γνώρισε το δάσκαλό του, που λεγόταν Αλθοτάς και που αργότερα αποδείχτηκε ότι ήταν μια υπερφυσική οντότητα, ένας από τους αθάνατους δασκάλους του Φοίνικα.

Ο Αλθοτάς πεθαίνει αργότερα τη Μάλτα κρατώντας το χέρι του Καλιόστρο και το σώμα του εξαφανίζεται μπροστά τα μάτια του. Εκεί, ήρθε σε επαφή με τους Ιππότες της Μάλτας που του αποκάλυψαν πολλά μυστικά για την επιρροή πάνω στους ανθρώπους και το χειρισμό της εξουσίας.
Σε επαύλεις ευγενών, όπου συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος, έκανε επιδείξεις διορατικότητας, χρησιμοποιώντας μικρά παιδιά ως ενδιάμεσα.

Ανάσαινε πάνω στο πρόσωπο του παιδιού και ύστερα σχημάτιζε μυστικά σύμβολα στο μέτωπο και στο χέρι του. Το παιδί έκλεινε τα μάτια, έβαζε το χέρι του στην καρδιά και απαντούσε στις ερωτήσεις που του έκανε ο Καλιόστρο. Εντυπωσίαζε πολύ με αυτές τις επιδείξεις, επειδή όλες οι προβλέψει ήταν απόλυτα επιτυχείς, ακόμη και οι πιο απίθανες που οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να πιστέψουν.

Διάσημος έγινε σε όλη την Ευρώπη για τις θεραπείες που έκανε. Διέταζε παράλυτους να περπατήσουν και εκείνοι περπατούσαν, θεράπευε δερματικές παθήσεις με ένα μίγμα που περιείχε βορικό οξύ, ανακούφιζε τους πόνους με ένα φιλί, θεράπευσε αμέτρητους ανθρώπους με τη δύναμη της σκέψης.

Το Φθινόπωρο του 1780, μπήκε στο Στρασβούργο οδηγώντας τη μαύρη του άμαξα που ήταν γεμάτη από μαγικά σύμβολα, ενώ μπροστά πήγαιναν δέκα υπηρέτες με λιβρέες και ξίφη πάνω σε μαύρα άλογα. Προσπέρασε όλα τα πολυτελή ξενοδοχεία και τελικά έμεινε σε ένα μικρό δωμάτιο πάνω από ένα καπνοπωλείο μιας φτωχικής συνοικίας. Εκεί άρχισε κάθε μέρα να μοιράζει ελεημοσύνες στους φτωχούς και να θεραπεύει τους αρρώστους που πήγαιναν να τον βρουν.

Είχε πάντοτε μαζί του τόσο μεγάλες ποσότητες χρυσών νομισμάτων, που πιστευόταν ότι ήξερε το μυστικό της μεταστοιχείωσης των μετάλλων σε χρυσό, γιατί ήταν αδικαιολόγητα πλούσιος. Υπήρχαν μάρτυρες –ανάμεσά τους Καρδινάλιοι και Δούκες- που τον έβλεπαν να φτιάχνει διαμάντια μέσα σε λίγα λεπτά. Άλλες φορές πάλι, τον κατηγορούσαν ότι ήταν ένας πάμφτωχος τσαρλατάνος που κέρδιζε με τις απατεωνιές την εύνοια των βασιλιάδων. Κάποια μέρα, συνάντησε τη γυναίκα της ζωής του –που τα χαρακτηριστικά της του τα είχε υποδείξει ο Αλθοτάς. Ήταν η πανέμορφη Λορέντζα Πελλεγκρίνι, που έγινε σύζυγος και συνεργάτης στα θαύματα. Λένε ότι η Λορέντζα είχε το χάρισμα να διαβάζει τη σκέψη.


Ο Καρδινάλιος Ντε Ροάν έγινε πιστός μαθητής του Καλιόστρο στο Παρίσι, και η ιστορία λέει ότι τον επηρέασε στο να συμμετάσχει σε μια πολύπλοκη δολοπλοκία που κατέληξε στο θρυλικό «Σκάνδαλο του Περιδέραιου της Βασίλισσας», κάτι που έβλαψε ανεπανόρθωτα τη φήμη της Μαρίας-Αντουανέτας. (Πρόκειται για τη βασική υπόθεση που ξετυλίγεται στο έργο του Αλέξανδρου Δουμά Οι τρεις σωματοφύλακες, που είναι γεμάτο από κωδικές αναφορές και πολλά μυστικά).

Την ίδια εποχή ο Καλιόστρο φυλακίστηκε για ένα χρόνο στη Βαστίλη, ως ένας από τους υπευθύνους. Επίσης προέβλεψε τον θάνατο της Μαρίας-Τερέζας της Αυστρίας και αυτή έπειτα από λίγο πέθανε αδικαιολόγητα. Υπάρχει επίσης μια ιστορία που λέει ότι είχε επιρροή στον νέο Πάπα επειδή τον είχε θεραπεύσει όταν ήταν επίσκοπος γεγονός που δεν άρεσε στο Τάγμα των Ιησουιτών μοναχών που στράφηκαν εναντίων του που στράφηκαν εναντίων του και συνωμότησαν με χίλιους τρόπους για να τον βλάψουν.

Εξορίστηκε από την Αυστρία, την Αγγλία, τη Βενετία, τη Ρωσία. Προφήτευσε τη Γαλλική επανάσταση. Κάποια στιγμή υποτίθεται ότι αποκαλύφθηκε –και είναι μι άποψη που υποστηρίζουν αρκετοί ερευνητές- ότι ο Κόμης Αλεσάντρο Καλιόστρο ήταν ένας τυχοδιώκτης που λεγόταν Τζουζέπε Μπάλσαμο. Ο Καλιόστρο τελικά συνελήφθει στη Ρώμη από την Ιερά Εξέταση, πέρασε από όλες τις γνωστές αίθουσες βασανιστηρίων για να ομολογήσει ό,τι ήθελαν οι Ιεροεξεταστές του, με σκοπό να οδηγηθεί στην πυρά ή στη λαιμητόμο. Αλλά τελικά φυλακίστηκε ισόβια στον εφιαλτικό πύργο-φυλακή Καστέλ Σαν Λεό, όπου τα κελιά ήταν λαξεμένα μέσα στην πέτρα. Εκεί θάφτηκε κυριολεκτικά ζωντανός μέσα στο σκοτάδι.

Του είχε απαγορευτεί να ξαναδεί το φως του ήλιου. Η όμορφη Λορέντζα φυλακίστηκε στο μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας, όπου ταπεινώθηκε από τις καλόγριες στα «βασανιστήρια του σταυρού και της γυμνής κεφαλής» (που σημαίνει ότι την σταύρωσαν για να νιώσει τη θυσία του Χριστού και την κούρεψαν τελείως για να αποδεσμευτεί από τα γυναικεία θέλγητρα). Η ιστορία λέει ότι μια νύχτα έκοψε τις φλέβες της, αν και υπάρχουν πολλές εκδοχές για το θάνατό της.

Δύο πολύ γνωστά μυθιστορήματα που αναφέρονται κωδικά στον Καλιόστρο είναι το «Σιδηρούν προσωπείο» και το «Κόμης Μοντεκρίστο». Σε αυτά δεσπόζει η φιγούρα του άγνωστου κόμη που αργοπεθαίνει στο σκοτάδι της φυλακής για να μην αποκαλυφθεί κάτι τρομερό και τοιχίσει το θρόνο του βασιλιά.

Τα πρώτα τρία χρόνια της φυλακής του ο Καλιόστρο είχε καταδικαστεί να φορά ένα σιδερένιο προσωπείο, για να μην αναγνωριστεί το πρόσωπό του σε περίπτωση που έψαχναν οι προστάτες του να τον βρουν (το όνομά του δεν καταχωρήθηκε ποτέ στα αρχεία της φυλακής), αλλά και ως βασανιστήριο γιατί δεν μπορούσε να δει, να φάει στέρεα τροφή, να πλυθεί, να ξυθεί.

Μια εκδοχή λέει ότι ο Καλιόστρο και ο Μπάλσαμο ήταν δύο διαφορετικά πρόσωπα. Ο Μπάλσαμο ταξίδευε στην Ευρώπη προσποιούμενος τον Καλιόστρο, εκμεταλλευόμενος την τρομερή του φήμη. Αυτή η ιστορία μοιάζει να είναι πολύ λογική γιατί εξηγεί πολλά πράγματα όπως το γεγονός ότι τον έβλεπαν ταυτόχρονα σε διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα. Επίσης εξηγεί και τις αντιφάσεις που ξέρουμε για αυτόν.


Μια άλλη εκδοχή λέει ότι φυλακίστηκε ο Μπάλσαμο στη θέση του Καλιόστρο, ενώ ο ίδιος δραπέτευσε στην Αμερική για να συναντηθεί αργότερα με την πανίσχυρη αδελφότητα των Ιλλουμινάτων. Αυτή την εκδοχή υποστηρίζει και η Έλενα Μπλαβάτσκι.

Μια άλλη εκδοχή λέει ότι οι Ιησουήτες ανακάλυψαν τον Μπάλσαμο και τον πλήρωσαν να υποδυθεί τον Καλιόστρο στους Ιεροεξεταστές, βάζοντας τα δυνατά του να τον καταδικάσουν. Έπειτα δολοφόνησαν τον Μπάλσαμο και φυλάκισαν τον Καλιόστρο για πράγματα που δεν είχε πει και δεν είχε κάνει. Του φόρεσαν το προσωπείο για τρία χρόνια γιατί τόση ήταν η θητεία των ιεροεξεταστών που είχαν δει το πρόσωπο του Μπάλσαμο ως Καλιόστρο).

Ο πρώτος άνθρωπος που «ανακάλυψε» την διπλή ταυτότητα του Καλιόστρο ήταν ο δημοσιογράφο και εκβιαστής Θενεβώ ντε Μοράντ, ο οποίος ήταν πράκτορας των Ιησουητών, και πληροφοριοδότης του Πάπα. Τα στοιχεία του υποτίθεται τα βάσισε στην ομολογία της Λορέντζα που της απέσπασαν οι μοναχές στην Αγία Πελαγία.
Δυστυχώς όλες οι λεπτομέρειες που ξέρουμε για τον Καλιόστρο είναι από την αναφορά που συνέταξε ο Ιεροεξεταστής μετά την δίκη του στην ιερά Εξέταση.

Πέθανε στη φυλακή το 1795 σε ηλικία 52 χρονών. Η Λορέντζα είχε πεθάνει ένα χρόνο νωρίτερα στο μοναστήρι στα 39 της χρόνια.
Όταν οι Γάλλοι στρατιώτες εισέβαλαν στην περιοχή, κατέλαβαν την σκοτεινή φυλακή αναζητώντας τον Καλιόστρο για να τον μεταχειριστούνε σαν ήρωα της Γαλλικής επανάστασης αλλά ήταν νεκρός. Είχαν αργήσει μερικές μέρες. Ένας θρύλος λέει ότι μπαίνοντας στο κελί του δεν βρήκαν κανέναν. Ο Καλιόστρο είχε εξαφανιστεί και ποτέ κανείς δεν βρήκε το πτώμα του… 

Η Απολογία του Καλιόστρο

 Δεν ανήκω σε καμία εποχή, σε κανένα τόπο• εκτός του χρόνου και του διαστήματος το Πνευματικό μου Ον ζει την αιώνια ύπαρξη του και, αν βυθισθώ μέσα στην σκέψη μου, ανερχόμενος την διαδρομή των αιώνων, αν εκτείνω το πνεύμα μου προς ένα τρόπο υπάρξεως, απομακρυσμένο από εκείνον που εσείς αντιλαμβάνεσθε, καθίσταμαι εκείνος που επιθυμεί.

Συμμετέχοντας ενσυνείδητα στο Απόλυτο Ον, προσαρμόζω την δράση μου σύμφωνα με τον κύκλο που με περιβάλλει.
Το όνομα μου είναι εκείνο του λειτουργήματος μου και το επιλέγω καθώς και το λειτούργημά μου, γιατί είμαι ελεύθερος.
Πατρίδα μου είναι εκείνη που σταματώ στιγμιαία το βήμα μου.

Αν θέλετε, ας τοποθετήσετε τον εαυτό σας στο χθες, μετρώντας τα χρόνια που έζησαν οι πρόγονοι σας, οι οποίοι σας είναι ξένοι• ή, τοποθετήστε τον εαυτό σας στο αύριο, με την αλαζονική ψευδαίσθηση ενός μεγαλείου που ίσως δεν θα είναι ποτέ δικό σας.
Εγώ είμαι εκείνος που είναι. Γεννήθηκα όχι από τη σάρκα αλλά από το πνεύμα.

Το όνομά μου, που είναι για εμένα κι από εμένα, είναι αυτό που διάλεξα για να εμφανίζομαι ανάμεσά σας, είναι αυτό που διεκδικώ.
Εκείνο που μου δόθηκε στη γέννησή μου, εκείνο με το οποίο με αποκαλούσαν στα νιάτα μου, σαν εκείνα από άλλες εποχές και άλλους τόπους, δεν τα πήρα μαζί μου, απορρίπτοντάς τα, όπως θα απέρριπτα τα παλιά ρούχα• τώρα πια είναι άχρηστα.

Ιδού εγώ, Ευγενής και Ταξιδευτής. Ομιλώ και η ψυχή σας τρέμει, αναγνωρίζοντας αρχαίους λόγους• μια φωνή μέσα σας, από καιρό σιγασμένη, ανταποκρίνεται στην έκκληση της δικής μου φωνής.
Δρω και η ειρήνη επανέρχεται στις καρδιές σας, η υγεία στο σώμα σας, η ελπίδα και το θάρρος στις ψυχές σας.

Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μου, όλοι οι τόποι μου είναι προσφιλείς, τους διατρέχω ώστε το Πνεύμα να μπορέσει να κατέβει και να βρει ένα δρόμο προς εσάς.

Από τους ηγεμόνες, των οποίων σέβομαι την εξουσία, δεν ζητώ τίποτε παρά μόνο τη φιλοξενία στην επικράτειά τους κι όπου αυτή μου προσφέρεται περνώ, κάνοντας όσο περισσότερο καλό μπορώ, αλλά απλά περνώ. Δεν είμαι λοιπόν ένας Ευγενής Ταξιδευτής ;

Όπως ο νότιος άνεμος, όπως το εκθαμβωτικό φως του μεσημεριανού ήλιου, που χαρακτηρίζει την πλήρη γνώση των πραγμάτων και την ενεργό επικοινωνία με το Θεό, κατευθύνομαι προς Βορρά, στην καταχνιά και το κρύο, αφήνοντας πίσω μου κομμάτια του εαυτού μου, εξαντλώντας και ελαττώνοντας τις δυνάμεις μου σε κάθε στάση, αλλά αφήνοντας σε σας λίγη λάμψη, λίγη ζέστη, λίγη δύναμη μέχρις ότου θα φθάσω στο τέλος του ταξιδιού μου, την ώρα που το Ρόδο θ' ανθίζει πάνω στο Σταυρό.

Είμαι ο Καλιόστρο.